Bölüm 778 : Katılımcılar

"Prenses... Esme?" Ve bir kez daha, Hannah utançtan başını eğdi, çünkü yine bir yabancının başlığını çekmişti. Esme'yi daha önce görmüştü elbette, ama sadece uzaktan. O da masası olmayan gruptan biri olabilirdi. "Ö... özür dilerim, yine yanlış kişiyi yakaladım... lanet olsun," Hannah'nın sesi son kelimeye geldiğinde neredeyse fısıltıya dönüştü. Tekrar yerine dönmek üzereydi, ama bunun yerine Esme'ye dönüp baktı. "Sen... iyi misin?" Esme, New Theran'dan tek kurtulan kişiydi ve hayatta kalması, onun ne kadar güçlü olduğunun kanıtıydı. Ancak Hannah'nın onu son beş yıldır gördüğü anlarda, Esme ya uyuyor ya da konuşacak ya da yürüyecek kadar güçsüzdü. Hannah onu... kırılgan olarak görüyordu. Riley'nin yaptıklarının bir sembolüydü. "İyi değilim, Diana'nın kızı," Esme Hannah'ya konuşurken yana baktı, "Şu anda bile EDP'nin etkilerini derimde hissedebiliyorum." "O zaman... neden buradasın?" Hannah yumuşak bir sesle sordu, "Dinlenmen gerek." "Evet, yorgunum. Ama yeterince dinlendim," Esme başını salladı, ayağa kalkarak herkese gerçek boyunu hatırlattı — karnı neredeyse Hannah'nın yüzüne çarpıyordu ve çarpmaması için tek neden... aşırı derecede zayıf olmasıydı. "Hel'in aksine, babamın imparatorluğunun tek hayatta kalanıyım. Atalarımın kurduklarını yeniden inşa etmek ve halkımı kurtarmak benim görevim." Esme'nin sesi önceki gibi monotondu, ama sağır bir adam bile sadece nefesinden onun ne kadar zorlandığını anlayabilirdi. Ancak o zaman bile, gözlerindeki ışıltı herkesin onun kararlılığını görmesine yetiyordu. "Yeniden canlandırmak..." Hannah fısıldadı. "Bunu nasıl yapmayı düşündüğümü sormak istiyorsun galiba, Diana'nın kızı?" Esme başını yana eğdi. "Halkımdan geriye tek kalan kişi benken imparatorluğumu nasıl yeniden kuracağım?" "...Evet?" Hannah başını salladı. Aslında bunu merak etmiyordu, zihni kardeşinin halkının ölümünde parmağı olduğunu kendine hatırlatmakla meşguldü. "Birinin DNA'sının yapısı umurumda değil," Esme başını salladı, "Kraliçe Adel'in aksine, benim artık kimse kalmadı, bunu kabullendim — ve başından beri, diğer temaryalılar gibi değilim. Sadece imparatorluğumu yeniden kurmak istiyorum, katılmak isteyenler katılabilir... ...sen bile, Riley'nin kız kardeşi." "Hm..." Hannah yine sadece başını sallayabildi. Ona söyleyecek şeyler düşündü ama ağır bir nefes alarak uzaklaştı. Tabii önce Kraliçe Adel'e de selam verdi. Ancak Adel, Evaniels Kraliçesi ile medeni bir tartışmaya devam ederken onu tamamen görmezden geldi. "Diğer Mega nerede? Edith nerede?" Hannah yerine dönmedi, Silvie'nin yanına yaklaşarak, "Katılacağına emindim." dedi. "Oh, Kraliçe Adel onun katılmasını izin vermedi," Silvie Hannah'ya yaklaşarak olabildiğince sessizce fısıldadı. "Ne? Kraliçe Adel başka bir kızını daha terk mi etti?" Hannah ise öyle yapmadı. "Şşş!" Silvie, Hannah'yı hızla salonun karanlık bir köşesine çekerek, "Hayır, lütfen sesini alçalt, takımda zaten yeterince gerginlik var. Şey... Sanırım biz bir takımız, değil mi? Herkes kendi işine bakıyor, tam olarak bilmiyorum." "Evet, anladım," Hannah themarianların masasına baktı, ama onların da kendi işleriyle meşgul olduklarını gördü, "Peki o adam kim?" "Bilmiyorum..." Silvie tereddütle cevapladı, "Kraliçe Adel, son şampiyon olarak kimi seçeceğimize karar veremediğimiz için rastgele seçti. Ne kadar kaotik bir durum olduğunu tahmin bile edemezsin. "Annem, Megawoman ve Kraliçe Adel mi? Sanırım bir fikrim var," Hannah yumuşakça güldü, "Neyse... Esme nasıl?" "Güçlü," Silvie tereddüt etmeden cevapladı, "Görünüşüne ve tavırlarına aldanma, Hannah. Şu anda... zayıflamış olsa bile, fiziksel olarak hala en güçlü themarian." "Güçsüzleştirilmiş…? Bu kelimeyi senden duymayı beklemiyordum," Hannah bir kez daha güldü, ama başını sallayarak aniden durdu, "Güçsüzleştirilmiş demişken, neden bu kadar uzun sürdü? Ön elemeleri ilk geçenler olarak bizimle birlikte olacağınızı sanıyordum. Onun yerine, şuradaki adamlar geldi." "Şey..." Silvie, masa olmadan bir araya toplanmış tuhaf gruba baktı, "...Biz gerçekten savaşmadık... Hayır, aslında hiçbir şey yapmadık, diğer gruplar bunun boşuna olduğunu anlayıp kendileri teslim olana kadar bize vurmalarına izin verdik. Sanırım Yüksek Irkların çoğu da bunu yapıyor." "Huh, bu... çok pasif," Hannah iç geçirdi, "Ama Megawoman ve Megagirl'ün olduğu bir gruptan bunu beklemeliydim." "Dürüst olmak gerekirse... Annen beni çok korkutuyor." "Annem mi?" Hannah, Diana'ya bakarak küçük bir alaycı gülümseme attı, ama hemen dönüp Silvie'nin gözlerine baktı, "Korkmalısın. Themarian olduğunu açıklamadan önce bile korkutucuydu, ona dikkat et... beni kilitlerdi, ben..." "Seni hiçbir yere kilitlemedim." "..." Hannah ve Silvie'nin gözleri, Diana aniden Hannah'nın arkasında belirince iri iri açıldı. "Arkadaşın benim katı bir anne olduğumu düşünebilir," Diana dudaklarını kapatarak küçük bir kıkırdama çıkardı, "Eğer gerçekten katı olsaydım, o küfürlü ağzını tutabilir miydin?" "Ben... Aslında senin hiç katı olduğunu düşünmüyorum, Diana," Silvie zorla bir gülümseme attı, "Ben... Senin gibi bir annem olsaydı çok şanslı olurdum." "Oh..." Diana'nın kaşları hızla kalktı ve aniden Silvie'ye sarıldı. "Anne, dur... bu utanç verici..." Hannah bir şey söylemeden Diana onu da kendine çekip sarıldı. "Sorun yok, Silvie," Diana ikisini kucaklayarak birkaç kez başını salladı, "Aerith'in kötü bir anne olduğunu biliyorum, ama ben buradayım... tamam mı?" "O... O demek istemedim!" Silvie'nin gözleri bir kez daha fal taşı gibi açıldı, "Aerith öyle biri değil..." Ama ne yazık ki, Silvie kimseyi düzeltemeden, başka bir grup zaferle ortaya çıktı ve görkemli salona daha fazla ışık kattı... belki de fazla fazla ışık. "Ne oluyor lan?" Hannah yeni gelenlere bakarak kaşlarını kaldırdı... sonra Bulwark'a dönerek, "Bulwark! Ailen geldi." "Lütfen kızına bunu yapmamasını söyle." "Benzerlik... ürkütücü." Bulwark itiraz etmek istedi, ama kimse onun tarafında değildi. Ve bu noktada, kendisi bile şüpheye düşmüştü — yeni gelen şampiyonlar... gerçekten ve kesinlikle ona benziyorlardı, nasıl şüphe duymazdı ki? Bu ırk, Proxina, Yaşlı Apo ve onun türü olarak biliniyordu. Ve Bulwark onları izleyen tek kişi değildi, onlar da Bulwark'a bakıyorlardı. "Yani..." Tempo, Bulwark'ın yanına geldi, "...diğerlerine katılmak istemem Bay B, ama... bence siz bir uzaylı olabilirsiniz." "Değilim." "Merak etme, bunda utanılacak bir şey yok. Ben de uzaylıyım, ABD vizem yok," Tempo gururla başını salladı. "Ne?!" Hera elbette bunu duymuştu, "O zaman nasıl evlendik?" "...Ben Tempo, sen de Hera." Ve kaos havası çok yavaşça ortama karışmaya başlarken, giderek daha fazla şampiyon grubu ortaya çıkmaya başladı. "Apo!? Benden önce mi geldin!?" Poryanlar, Yaşlı S'adar'ın türüydü; hepsinin saçları dikenler gibiydi ve kuyrukları neredeyse vücutları kadar uzundu. Xanixler, Yüksek Irklara ait, nesli tükenmekte olan bir tür. Vücutları özeldi, öyle ki tek bir vücutları yoktu. İnsan benzeri bir şekle sahiptiler, ama insan değillerdi. Vücutları, karınca büyüklüğünde minyatür uçan böceklerden oluşuyordu. Kısacası, her biri bir tür kovan gibiydi. Hannah onlardan mümkün olduğunca uzak durmaya karar verdi. Lyrinlerin vücutları tamamen şeffaftı ve tek bir organları görünüyordu: parlayan kalpleri. Hannah nedense onlara hayran kalmıştı. Bigans'ın saçları çimlere benziyordu; derileri ise neredeyse kağıt gibiydi. Rastgele sayıda kolları dışında, insanımsıydılar. Ve görünüşe göre, sadece kendi türlerini yiyorlardı; Hannah bunu nasıl biliyordu? Şey, oradaki herkese söylemişlerdi. Gabiler, ciltleri uzayın kendisinden bile daha koyu renkteydi. Üzerlerine parlayan ışık olmasaydı, Hannah muhtemelen onları hiç fark etmezdi; şu anda bile, henüz kilidi açılmamış dövüş oyunlarındaki karakterlere benziyorlardı. Gittikçe daha fazlası geldi ve çoğu insanımsı bir şekle sahip olsa da, herkes kendi tarzında o kadar benzersizdi ki Hannah her şeyi tamamen kaybetti ve salonu dolduran yeni insanlara bakakaldı. Ve şimdi, Turnuva'da yerleri için hala savaşan sadece iki kişi kalmıştı ve salon neredeyse tamamen aydınlanmıştı. Tüm bu farklı ırkların bir araya geldiğini gören Hannah, evrenin gerçekte ne kadar geniş olduğunu merak etmekten kendini alamadı... ...ve dışarıda, hepsinin farklı versiyonlarının olduğu başka evrenler var mı? Böyle zamanlarda... Hannah sadece Akademi'ye geri dönüp, yine hiçbir şeyden haberi olmayan bir stajyer olmak istiyordu. Ama sonra, etrafındaki diğer ırklara bir kez daha baktığında, neden orada olduğunu hatırladı. "Riley... hala gelmedi." Ve salonda başka bir ışık parıldadığında, herkes dönüp baktı... ...ve işte oradaydılar. Norinladlar, tüm evrendeki en barışçıl tür. "Tabii ki..." Hannah gözlerini devirerek mırıldandı, "...o pislik en son ortaya çıkacaktı."