Bölüm 161 : Üçlü

Peygamber öldü. MEGAN'ın bunu tüm kampüse aniden duyurmasından bu yana, neredeyse 3 gündür Akademi'nin en sıcak konusu bu. İlk başta kimse inanmadı. Ancak 3 gün geçmesine rağmen Peygamber'den hala bir iz yoktu ve öğrencilerin çoğu artık gerçekten bir şeylerin ters gittiğine inanmaya başlamıştı. Öğrenciler, MEGAN'ın söylediklerinin doğru olup olmadığını öğretmenlerine soruyorlardı, ancak Akademi personeli yorum yapmayı reddetti; öğretmenler, öğrencilerin sadece eğitimlerine odaklanmaları gerektiğini söylerken, diğer personel üyeleri ise Hope Guild ve Darkday arasındaki savaşın ardından ortaya çıkan sorunları çözmekle meşgul olduklarını söyleyerek konuyu açıkça kaçınıyorlardı. Öğrenciler dış dünyadan da hiçbir haber alamıyordu. Artık ebeveynleri de Akademi'nin içindeydi... Sanki gerçekten içeride mahsur kalmışlardı; Akademi dışında hiçbir aktivite yapmadıkları da eklenince, burası bir hapishaneye... ya da en azından bir manastıra benzemeye başlamıştı. Hayır, hiç aktivite yapmamışlardı. Her sınıfta durum aynıydı, en kötü şöhretli 1-V sınıfında bile. Belki de hiçbir etkinliğe katılmamayı tolere edebilmelerinin tek nedeni, yeni bir danışmanları olmasıydı. Onlara geçmişle ilgili anlatacak hikayeleri ve dersleri bitmeyen bir danışman, gelecek için ilham vermelerine yardımcı oluyordu. [Peygamber öldü.] Ama yine de, okul hayatlarının bir kez daha normale döneceğini düşündükleri her an, MEGAN onlara Peygamberin öldüğünü hatırlatıyordu. "Sınıfımda telefonlarınızı kapatırsanız sevinirim." "Ö... özür dilerim." Şaşırtıcı bir şekilde, telefonu hala açık olan kişi Silvie'ydi. Ve onun haberi olmadan, elinde tuttuğu telefon yeniydi – Riley Ross, Akademi'den telefonunu geri aldığında onun yerine koymuştu. Evet. Akademide yarım yıl geçirdikten sonra Riley Ross sonunda kendi telefonunu almaya karar verdi. Telefonunu aldığı 3 gün içinde, Gary'den sürekli spam mesajlar aldığı için onu gerçekten kullanma fırsatı bulamadı... Gary ona üzerinde yazılar olan rastgele resimler gönderip duruyordu. Ve sadece o da değildi, Hannah bile nedense ona kedi fotoğrafları gönderiyordu. Hannah, Prophet hakkında konuşmak için aramıştı, ama bu konuda fazla kafa yormamıştı. Sonuçta, Prophet'e gerçekten bir şey olsaydı, babaları panik içinde ortalıkta koşuşturuyor olurdu. Prophet en iyi arkadaşıydı. Ona kötü bir şey olsaydı, öylece tembellik yapmazdı. Belki de okunmaya değer tek mesajlar, bazı haberler gönderen Tomoe'den gelenlerdi; çok önemli olmasalar da, en azından biraz yararlıydılar. Silvie ise ona tek bir ama biraz uzun mesaj göndermişti "Eğer birine ihtiyacın olursa konuşmak için buradayım. Ailenin sorunları yüzünden sana ulaşmanın zor olduğunu biliyorum, ama psikoloji ve terapistler hakkında videolar araştırdım ve konuşacak birinin olması her zaman önemli olduğunu söylüyorlar. Yani... Ben her zaman senin için buradayım." Mesajında böyle yazmıştı. Riley ise "Tamam mı?" diye cevap vermişti. Birkaç saat sonra bir cevap gönderdi, ama Riley şimdiye kadar okumadı. Her neyse, o kadar önemli bir şeydi ki, Silvie birkaç dakikada bir ona bakıp duruyordu. Silvie, kendisiyle ilgili keşfettiği gerçeklerin önemsizmiş gibi davranmaya çalışıyordu, ama aslında Baby Crew'un geri kalanı onun etrafında adeta yumurta kabuğu üzerinde yürüyordu. Klon olduğunu ve sonra da ailesi olarak gördüğün tek kişinin seni terk ettiğini öğrenmek? En güçlü insanlar bile yıkılırdı. Katherine'in de onun numarası vardı ve Katherine'in kendi telefonuyla çektiği birkaç fotoğrafı göndermek dışında pek konuşmuyorlardı. Sonuçta, konuşmaları genellikle daha... gizli kalmalıydı. [Prophet öldü.] Ve bir kez daha, Bulwark dersine devam ederken... MEGAN'ın sesi bir kez daha tüm odayı sardı. Herkes Silvie'ye döndü, o da hızla başını salladı ve kendisinin olmadığını söyledi. Bulwark, sınıfına bakarak sadece küçük ama çok derin bir nefes alabildi. Ancak birkaç saniye sonra başını salladı ve ellerini çırptı. "Sanırım hepimizin bunun ne olduğunu görme zamanı geldi," dedi Bulwark, "Bu sınıfa bir ödev vereceğim... ve Akademi'den çıkabilirsiniz." "Ne!?" Bulwark'ın sözleriyle, öğrencilerin gözleri bir kez daha parladı. Sonunda yapacak bir şey var, diye düşündüler hepsi. "Ama... Dışarıdaki yollar tamir edilene kadar dış etkinlikler askıya alınmıştı, değil mi?" "Hepinizin dışarı çıkması için izin alabilirim," dedi Bulwark. Sonra tabletinde birkaç saniye bir şeye dokundu ve yanındaki dev ekran aydınlandı. "Görevin bu çocuğu bulmak," dedi Bulwark, ekrana yapıştırılmış bir fotoğrafı göstererek. Fotoğrafta Prophet vardı. "Bildiğimiz kadarıyla, onu en son gören kişi bir hafta önceydi, yani o zamandan beri kayıp olduğunu varsaymalısınız. Akademi içinde onu arayabilirsiniz, ama burada bir şey bulabileceğinizi sanmıyorum. Şu andan itibaren dışarı çıkabilirsiniz. Size bir hafta süre veriyorum." Fısıltılar ve mırıldanmalar tüm odayı hızla doldurdu; çoğu öğrenci hemen Prophet hakkında araştırma yapmaya başladı. Zaten her zamanki gruplar halinde toplanmışlardı; Akademi dışında bir kez daha birlikte vakit geçirebilecekleri için gülümsüyor ve heyecanlanıyorlardı. Ama ne yazık ki, Bulwark'ın tek bir cümlesiyle heyecanlarının yarısı yok oldu. "Üzgünüm... ...Ama bu sefer takımları ben seçeceğim." "A... tamam, bu işi yapacağız, değil mi!?" Riley Ross, Bella Jackson ve Daniel Espinoza – Riley'nin şu anda içinde bulunduğu takım buydu. Bulwark takımları rastgele seçmemişti ve herkesin yapabileceklerine göre belirlemişti ama... "Neden iki telekinetik var!?" Danny, metal kontrol edebilen ve kaşık ve çatalları havada uçurabilen takım arkadaşlarına bakarak kısa bir çığlık attı. "Tomoe burada olsaydı, bu muhtemelen tüm sınıfın en çeşitli ekibi olurdu! Bu uyanık saçmalığı da ne!" "...Evlat, neden her gördüğümüzde bağırıp duruyorsun?" Bella, Daniel'e kaşlarını çatarak sadece başını sağa sola sallayabildi. "Doğru!" diye bağırdı Daniel, "Sen siyahsın, ben Meksikalıyım... ve bu beyaz çocuk hayatında görebileceğin en beyaz insan!" "Senin lezbiyen gibi olduğunu söylemeye gerek bile yok!" Daniel Bella'yı işaret ederek devam etti, "Bulwark bizi aynı takıma koyarken ne düşünmüştü ki?" "... Bitti mi, ni– bro?" Bella bir kez daha gözlerini devirdi, "Eğer bittiyse, etrafımızda insanlar toplanmaya başladı, bu kadar histerik davranmayı kes." "O kelimeyi söylemek üzereydin, değil mi!?" Üçü şu anda New York'ta bir yerlerdeydiler. Kostümlerini giymemişlerdi ve sadece gündelik kıyafetleri vardı; Riley tanınmamak için şapka ve güneş gözlüğü takmıştı. Ama Daniel'ın tüm sözlerini bağırarak söylemesi nedeniyle, insanlar gerçekten onlara bakmaya başlamıştı. Burada olmalarının sebebi ise... hiçbir şey. Üçü, başlangıçta hiçbir ipucu olmadığı için rastgele bir yer seçmişlerdi. Riley, bu etkinlik için puanlarıyla bir minibüs satın almıştı ve aralarında ehliyeti olan tek kişi Bella olduğu için şoförlük görevini o üstlenmişti. "Bırak bu adamı burada, Riley, biz kendi yolumuza gidelim," dedi Bella, Daniel'ın duyacağından emin olarak derin bir nefes aldı. "Siz ikiniz nereye gidiyorsunuz ki? Ne aradığımızı bile bilmiyoruz!" "Peygamber'i arıyoruz, sen geri zekalı mısın yoksa?" "Evet, ama cesedini mi arıyoruz yoksa..." Daniel sözünü bitiremeden Bella hızla ağzını kapattı ve sözleri boğuk bir şekilde duyuldu, "B... bırak!" "Şşş! Halk burada ne yaptığımızı bilmiyor, bunu dünyaya ifşa etmekle ne yapıyorsun?" Bella bağırdı. "Neden hep bağırıyorsun?" Birkaç saniye sürdü. Ama sonunda Bella, Daniel'i sakinleştirebildi. Üçü, şimdi bir kafenin dışında sessizce konuşuyorlardı. "Ya Darkday buradaysa? Yine aktif hale gelmedi mi? Belki de Akademi'de kalmalıydık?" "Kardeşim, bu kadar düşünmeyi keser misin?" Bella içini çekti, "Darkday çok nadiren ortaya çıkar ve bir hafta önce Hope Guild'i yenmişken, onu yakın zamanda görmeyiz." "Nasıl bilebilirsin ki–" "O haklı, Daniel Espinoza." Ve sonunda, tüm bu süre boyunca sessiz kalan Riley, ağzını açtı, "Darkday şu anda emekli. Bir hafta önceki ani ortaya çıkışı bir yanlış anlaşılmaydı." "...Neden ikiniz Darkday'i tanıyormuş gibi konuşuyorsunuz?" Daniel dilini şaklattı, "Tabii... ikiniz de psikopatsınız. Lanet telekinetikler." "Sen hayatımda tanıdığım en ayrımcı insansın, bunu bilmeni istedim." "Bu saçmalık yeter," diye mırıldandı Daniel, "Nereden aramaya başlayacağız ki..." "MEGAN, Prophet'e yakın bir yerde miyiz?" "Evet, sanki işe yarayacakmış gibi. Yemin ederim, siz Afrikalı Amerikalılar çok tembelsiniz..." [Daha yaklaştılar.] "....Ne oluyor lan?"