Bölüm 123 : Gizli zindan [3]

"Huuuu..." İki dev tüylü leşin üzerinde duran Kevin, ağzından bulanık hava çıkarken nefes verdi. Yüzünün yanından, yanağından bir damla ter damladı. "Aferin!" Yukarıya bakarak Kevin'i övmekten kendimi alamadım. İki sıralı canavarı alt etmek sadece iki dakikası almıştı. Benim talimatlarımı almış olmasına rağmen, yine de çok etkileyici bir başarıydı. Benim gücümle muhtemelen başaramayacağım bir şeydi. …En azından hazırlık yapmadan yapamazdım. -Spurt! İki boynuzlu koyunlardan birinin leşinden kılıcını çeken Kevin, aşağı atladı ve yanıma geldi. Önümde durup gözlerimin içine bakarak Kevin yavaşça şöyle dedi "…Demek doğruymuş." Onun ani hareketine şaşırarak, sormadan edemedim "Ne doğru?" "Geleceği görebildiğin gerçeği." Bir saniye durakladım ve başımı salladım. "Ah… evet" Sanırım öyle de denebilir. ...Kitabın yardımıyla gerçekten geleceği görebiliyordum. Sadece on dakika olsa da, yine de geleceğe küçük bir bakış atmış oldum. Kararından daha da emin görünen Kevin'e bakarak içimden gülümsedim. Sanırım bu benim lehime sonuçlandı. Kitabın yardımıyla, Kevin'ı daha önce ona söylediklerime tamamen ikna etmeyi başardım. Bu, gelecekte onunla daha fazla anlaşma yapmayı planladığımda, bazı şeyleri açıklamama yardımcı olabilir. "Her neyse, onu bir kenara bırakalım, bakalım iyi bir şey var mı?" -Spurt! İki boynuzlu koyunlara doğru yürürken kılıcımı çıkardım ve kalplerinin olduğu yere doğru sapladım. "Bakalım..." ...Şu anda bir çekirdek arıyordum. Immorra'ya gitmek için gerekli şartlardan biri sıralamaya girmiş bir çekirdek olduğu için, elbette bir tane bulmam gerekiyordu. Bu yüzden, kahramanın öldürdüğü canavarlardan daha iyi bir yol olabilir miydi? Onun şansıyla, bugün bir tane bulma ihtimalim yüksekti. Benden çok uzak olmayan bir yerde, şaşkınlıkla bana bakan Kevin, dayanamayıp sordu "Ne arıyorsun?" Başımı onun yönüne çevirip, kestiğim yeri işaret ederek gözlerimi devirdim. "Belli değil mi?" Biraz düşündükten sonra, Kevin dikkatlice sordu "Çekirdek mi?" "Evet" -Fış! Başımı sallayarak Kevin'e artık dikkatimi vermedim ve dikkatimi tekrar koyunlara çevirdim. Her halükarda, çekirdeği bulamasam bile koyunları iyi bir fiyata satabilirdim. Boynuzlu koyunu kesmek için uğraşırken beni izleyen Kevin, kılıcındaki kanı sildi. "Tamam. Bulursan kendine sakla. Bana yardım ettiğin için ekstra ödeme olarak al. Paylaşmana gerek yok." "Teşekkürler." Kevin'a gülümseyerek teşekkür ettim. Ancak bu, içimden ona lanet okumaktan kendimi alamadığım için sahte bir gülümsemeydi. "Güçlü hileci piç. Sen ve sistemin canınız cehenneme." Sistemin yardımıyla Kevin, istediği her tür canavar çekirdeğini satın alabilirdi. Tek yapması gereken, sistemdeki mağaza özelliğini kullanmaktı. Sistemden aldığı görevlerden kazanabileceği puanlara ihtiyaç duysa da, para biriktirme veya canavar katliamı yapma zahmetine girmeden istediği çekirdeği elde edebiliyordu. Bu nedenle, ona göre canavar çekirdekleri değerli olsa da, yeterince cazip değildi. Sonuçta, sistemden isteyebileceği tüm kaynaklara sahip olduğu için paraya gerçekten ihtiyacı yoktu... Ne kadar düşünürsem, kendime lanet okumaktan kendimi alamıyordum. "Romanı yazarken ne düşünüyordum ben..." Neyse ki, zindana girmeden önce Kevin ile zindan baskınından elde edeceğim tüm ganimetleri bana bırakacağı konusunda anlaşmıştık. O da tereddüt etmeden kabul etti. Sonuçta, beş yıldızlı bir kılıç kılavuzunun değeri paha biçilemezdi. -Kes! -Kes! Boynuzlu koyunu parçalarken, on dakika kadar çekirdeğin izini aradım. Ancak, koyunu neredeyse tamamen parçaladıktan sonra, yenilgiyi kabul ederek kılıcımı indirirken acı bir gülümsemeyle yetindim. "Bir şey buldun mu?" "Hayır..." Kevin omzuma vurarak beni cesaretlendirdi. "Bir dahaki sefere şansın yaver gider." Başımı sallayarak ona küfür etmek istedim, ama sonunda vazgeçtim. Buna değmezdi. "Gidelim, daha önümüzde uzun bir yol var." Mağaranın içini işaret ederek, onu takip etmesi için ısrar ettim. Kılıcını kınına sokan Kevin başını salladı. "Tamam..." Zindanın derinliklerine doğru ilerlerken, elimi bir kez daha Kevin'ın omzuna koyarak onu durdurdum. "Bir saniye dur..." Yerden küçük bir taş aldım, sağ gözümü kapatarak önümdeki mesafeyi ölçtüm, bir adım geri çekildim ve taşı fırlattım. -Tlack! -Swoooosh! -Swoooosh! -Swoooosh! Taş yere çarptığı anda, birden fazla keskin ve doğal olmayan nesne duvarın diğer tarafına uçtu ve karşı uçtaki sert kaya tabanına saplandı. "Tamam, gidelim..." Kaya tabanına derinlemesine saplanmış keskin okları bir saniye gözden geçirdikten sonra Kevin'e beni takip etmesini söyledim. Bunlar, dikkatli olunmazsa sıralamalı bir kullanıcıyı bile öldürebilecek zehirli oklar. Olan bitenden etkilenmeyen Kevin, beni takip etti. Bu ilk kez olan bir şey değildi. Aslında, Ren bu tuzakları keşfedip hızla etkisiz hale getirdiği dördüncü seferdi. Garip bir şekilde, çok iyi gizlenmiş tuzaklar Ren'i hiç rahatsız etmiyordu, o tuzakları sağa sola kaynaktan tetikliyordu. ... Sanki tuzakları görebiliyor gibiydi. "Bu adam da ne böyle..." Kevin, Ren'le ne kadar çok vakit geçirirse, kafası o kadar karışıyordu. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın, onu bir türlü anlayamıyordu. Sonunda Kevin vazgeçti. Şu anda asıl odak noktası beş yıldızlı kılıç sanatıydı. Diğer her şey sonra gelirdi. ... İlerledikçe, zindanda yaklaşık iki saat geçtikten sonra, Kevin sonunda Immorra'ya gidersek bile sorun olmayacağını söylediğimde ne demek istediğimi anladı. Tehlikeyi önleyebilirlerse, karşılarındaki canavarlar ne kadar güçlü olursa olsun, gerçekten hiçbir sorun çıkmayacaktı... Dahası, canavarlar ortaya çıktığında, ona ne yapması gerektiğini hızlıca talimat verirdim ve Kevin talimatlarımı izleyerek canavarları çabucak hallederdi. Kendim söylemek gerekirse, gerçekten iyi bir ekip oluşturmuştuk. Kevin'e kavgalar sırasında da yardım ederdim. Canavarlar çok fazla olduğunda ya da bir canavar kör bir noktadan ona saldırdığında yardım ederdim. Kendi dünyasında kaybolmuş bir şekilde sessizce beni takip eden Kevin'e bakarak, sessizce mırıldandım "…dungeon'un ana bölgesine yaklaşmış olmalıyız, yakından takip et, tamam mı?" Adımlarını yavaşlatan Kevin başını eğdi ve sordu "Ana bölge mi?" Başımı sallayarak cevap verdim "Evet…" Şu anda hala zindanın dışındaydık. Aslında, zindanın içinde olduğumuzu söylemek bile biraz abartılı olurdu. Daha çok, oyun başlamadan önceki tanıtım kısmı gibiydi. Zindana gerçekten girmek için önce öğretici bölümü tamamlamamız gerekiyordu... "Şşşşş..." Parmağımı ağzıma koyarak adımlarımı durdurdum, elimi yana kaldırarak Kevin'e hareket etmemesini işaret ettim. "Buradayız..." Şu anda, zindanın ilk patronunun bulunduğu yerin girişinin hemen önündeki tünelin sonundaydık. Tünelin kenarına yaslanıp, duvarın kenarından gizlice bakınca, odanın ortasında dinlenen tüylü bir yaratık fark ettim. Korkunç gözlerini parlatıp dilini sallayan, hodag olarak bilinen bir canavardı. Amerikan folklorundan gelen bir canavar. Hodag, sırtında bir sıra kalın, kavisli dikenler bulunan, büyük boynuzlu bir etobur hayvana benzeyen, korkunç bir yaratıktı. Canavarın vücudu kalın yeşil bir kürkle kaplıydı ve iki büyük dişi yere salya damlatıyordu. Efsaneye göre, hodag, sahiplerinin elinde gördüğü kötü muamelenin birikiminin vücut bulmuş hali olarak, yakılmış öküzlerin küllerinden doğmuştu. En azından canavar ansiklopedisinde öyle yazıyordu. Bulunduğum yerden canavarı incelerken, çevrede önemli olan her şeyi not almaya özen gösterdim. Örneğin, başka canavarlar var mı, canavarın rütbesi nedir, canavarın üzerinde bulunduğu arazinin türü nedir gibi. Duvarın köşesinden canavara göz attığımda, vücudunun büyüklüğüne bakılırsa en fazla rütbeli bir canavar gibi görünüyordu. Kevin biraz zorlanarak da olsa başa çıkabilirdi. Hodag'ı yenmenin bu kadar önemli olmasının nedeni, Hodag'ı yendikten sonra çevremizdeki manzara değişecekti. İlk başta bir mağara gibi görünebilir, ama Hodag'ı öldürdüğümüzde, etrafımızdaki her şey değişecek ve zindanın farklı bir bölgesine ışınlanacağız. ...Zindanın ana bölgesi ve Levisha stilinin bulunabileceği yer. "Plan nedir?" Birkaç saniye düşündükten sonra çenemi dokunarak arkamda duran Kevin'e baktım. Geri çekilerek kafamla onu dürttüm ve bakmasını söyledim. "Bir bak" Başını sallayan Kevin, duvarın köşesinden bakarak kaşlarını çattı. "O bir hodag mı?" Başımı sallayarak kollarımı kavuşturdum ve yumuşak bir sesle "Evet, ayrıca beş yıldızlı kılıç sanatını elde etmenin anahtarı." Bana ciddi bir şekilde bakarak, hiçbir soru sormadan Kevin başını salladı ve sordu "Tamam, peki ne yapmamı istiyorsun?" Kevin'ın sorusunu duyunca, en bariz şeyi söylüyormuş gibi yavaşça dedim "Tabii ki onu öldür."